


بار اولی که مزوی موگرووا گربهٔ طلایی آفریقا را دید، نمیدانست این چه موجودی است.
هنگام بررسی فیلمهای دوربینهای تلهای در پارک ملی جنگل غیرقابلپریدن بویندی اوگاندا، زیستشناس حفاظکار موجودی ناشناخته حدود دو برابر اندازهٔ گربهٔ خانگی را در فیلمهای سیاه‑سفید پرنویسیدار مشاهده کرد.
هیچیک از همکارانش نتوانست آن را شناسایی کند؛ «اما وقتی با شکارچیان و جوامعی که اطراف پارک زندگی میکردند صحبت کردم، آنها با این گونه آشنا بودند»، موگرووا به یاد میآورد.
این گربهٔ «مخفی» در زبان محلی به نام امباکا شناخته میشود و اغلب بهطور تصادفی در تلههای جنگلی به دام میافتد.
«این برای من واقعا نگرانکننده بود — این که ممکن است پیش از این که حتی با این گونه آشنا شویم، آن را از دست بدهیم»، موگرووا میگوید.
شمارش گربهها
موگرووا میدانست جمعآوری دادهها دربارهٔ گربهٔ طلایی آفریقا کاری نیست که بتواند بهتنهایی انجام دهد. بنابراین در سال ۲۰۱۹، او اتحاد حفاظت از گربهٔ طلایی آفریقا (AGCCA) را تأسیس کرد؛ شبکهای شامل ۴۶ حفاظتکار در ۱۹ کشور.
با هم، آنها نظرسنجی استانداردی از دوربینهای تلهای را در سراسر محدودهٔ مشکوک گربه راهاندازی کردند، که با حمایت مالی از سوی بنیاد National Geographic تأمین شد.
اما بررسی دستی هزاران تصویر از ۳۰ مکان در ۱۹ کشور — بزرگترین شبکهٔ دوربینتلهای برای هر گونهٔ حیاتوحش آفریقایی، به گفته موگرووا — «واقعاً، واقعاً دردناک بود».
غذای این گربه عمدتاً شامل جوندگان، پستانداران کوچک و پرندگان است و گرچه بیشتر در غروب و سپیدهدم فعالیت میکند، دوربینهای تلهای فعالیت آن را در تمام ساعات روز و شب نشان دادهاند. با این حال، وقتی انسانها حضور دارند، این گربهها «بهطور کامل شبزیست» میشوند، موگرووا میگوید.

در همان زمان، سازمان غیرانتفاعی پانتره که از ایالات متحده هدایت میشود و یکی دیگر از همکاران موگرووا بود، در حال توسعه الگوریتم هوش مصنوعیای بود که میتوانست بهسرعت تصاویر را دستهبندی کرده و گربههای فردی را بر اساس الگوهای متمایز پوشششان شناسایی کند؛ مشابه استفاده از خطوط ببر بهعنوان اثر انگشت.
«این واقعاً مهم است، زیرا حالا میتوانیم دربارهٔ تعداد و چگالی صحبت کنیم»، موگرووا میگوید و افزود که بدون هوش مصنوعی، شناسایی گربههای فردی تقریباً غیرممکن است بهدلیل کوچکبودن اندازه و علامتهای جزئی آنها.
دادههای مقدماتی نشان میدهد این گونه در تراکمهای کم وجود دارد — حتی در زیستگاههای حفاظتشده. برای مثال، در اوگاندا و گابن، نظرسنجیها فقط ۱۶ فرد در هر ۱۰۰ کیلومتر مربع یافتند.
نظرسنجیها همچنین تأثیر واقعی شکار غیرقانونی را نشان دادهاند: در نواحی با محدودیت شکار، موگرووا میگوید جمعیت گربهها تا ۵۰٪ بیشتر بوده و توزیع گستردهتری داشتهاند. این مطالعه همچنین مشاهده کرده است که اگرچه این گربهها همزمان در روز و شب فعال هستند، بسیاری بهطور کامل شبزیست هستند — احتمالاً برای اجتناب از فعالیت انسانی در روز، او افزوده.
اقدام جامعهای

تعیین اعداد جمعیت تنها گام اول بود. او در اوایل تحقیقات خود دریافت که شکار اصلیترین تهدید این گربه است.
در شرق آفریقا، جایی که موگرووا مستقر است، گربهٔ طلایی آفریقا بهندرت هدف شکارچیان است. اما تلههای شکار بوشمیت که برای خوکها و آنتیلوپها نصب میشوند، بهصورت کلیگرا عمل میکنند و اغلب گونههای دیگر را بهصورت تصادفی به دام میاندازند. در سال ۲۰۱۹، موگرووا گزارشهایی از ۸۰ گربهٔ طلایی که در تلهها در سه جنگل اوگاندا به دام افتادهاند، دریافت کرد که ۸۸٪ از این موارد تصادفی بودهاند.
«ما با یک بحران بوشمیت روبهرو هستیم: سطح شکار جاری در این جنگل غیرقابلپایداری و خارج از کنترل است»، او میگوید و اضافه میکند: «این گونه در بسیاری از کشورهای محدودهٔ خود به لبهٔ انقراض فشار میآورد.»
برای مقابله با بزرگترین تهدید گربه، موگرووا مستقیماً به ساکنان مراجعه کرد و امباکا را ایجاد کرد: اولین پروژهٔ حفاظتی مبتنی بر جامعه برای مبارزه با شکار غیرقانونی که بر گربهٔ طلایی آفریقا متمرکز است.
با همکاری بیش از ۸۰۰۰ خانواده در سراسر محدودهٔ این گربه، از جمله در گابن، انگولا، جمهوریدموکراتیک کنگو، سودان جنوبی و اوگاندا، این پروژه جوامع محلی را درگیر میکند — بسیاری از آنها شکارچیان سابق هستند — تا دوربینهای تلهای نصب کنند و مشاهدات خود را گزارش دهند.
«ما از جوامع محلی چیزهای زیادی آموختهایم؛ بهعنوان مثال، گسترش محدوده، برخی از این دادهها از شکارچیان بهدست آمده است»، موگرووا میگوید. امباکا مشوقهایی همچون مراقبتهای دندانی و پشتیبانی دامداری ارائه میدهد تا جوامع را تشویق به «صدای مخالفت با شکار» و حفاظت از اکوسیستم جنگل کند.
جذب شکارچیان اصلاحشده تنها تهدیدی که گربهها از شکار مواجه میشوند را کاهش نمیدهد، بلکه «رابطهٔ بین گربهٔ طلایی آفریقا و جوامع را بهبود میدهد»، موگرووا میگوید.
«این همچنین به جوامع محلی امکان میدهد مالک و بخشی از شبکهٔ دوربینهای تلهای شوند، که واقعاً زیباست»، او افزوده است.