اپراتورهای ماهوارهای بهسوی شمال نگاه میکنند؛ شمال بسیار دور. همانطور که ایالات متحده، چین و سایر کشورها در فضا به رقابت میپردازند، نیاز به ارتباطات سریع و مکرر با ماهوارههای مدار نزدیک به قطب شمال، ایستگاههای زمینی آرکتیک را به کالایی پرتقاضا تبدیل کرده است.
این امر دهدورس، آلاسکا را به یک پست پیشروی غیرمنتظره در رقابت فضایی تبدیل کرده است. این جامعه در تندرا شمالی سلوپ، حدود ۸۵۰ مایلی به شمال انکرج از مسیر جاده، دروازهای به میدان نفتی پردو بای است. تقریباً تمام امکانات اینجا صرف حمایت از استخراج سوختهای فسیلی میباشد. در اینجا بیمارستان، بانک یا مدرسهای وجود ندارد، اما خوابگاههای پیشساختی برای کارگران و یک فروشگاه عمومی که اسپری ضد خرس میفروشد، موجود است.
دهدورس همچنین زیرساختهای ماهوارهای دارد، شامل کابلهای فیبرنوری برای انتقال دادهها. کریستوفر ریچینز، بنیانگذار شرکت RBC Signals LLC که هشت آنتن را در دهدورس مدیریت میکند، میگوید: «میتوانید آنتنهای ماهوارهای را فقط در جایی نصب کنید که فیبرنوری وجود داشته باشد». او افزود: «در غیر این صورت، دادهها به زمین میرسند و جایی برای انتقال ندارند».
تقاضا در سراسر آرکتیک در حال رشد است. میکایل بایرز، استاد دانشگاه بریتیش کلمبیا که در زمینه فضا و حاکمیت آرکتیک پژوهش میکند، میگوید: «ما ایستگاههای زمینی بیشتری خواهیم دید، آنتنهای بیشتری در ایستگاههای موجود نصب میکنیم و کابلهای بیشتری برای ایجاد افزونگی خواهیم داشت».
تغییرات اقلیمی این منطقه را برای حملونقل دریایی بیشتر باز میکند و اهمیت استراتژیک آن را تقویت مینماید. یک شرکت حملونقل دریایی چینی برنامهریزی کرده تا مسیرهای تابستانی منظم از اقیانوس آرکتیک به اروپا ایجاد کند؛ این جزئی از طرح «راه ابریشم قطبی» است. طبق گفته جاناتان مکدویل، اخترفیزیکدان مرکز اخترشناسی هاروارد و اسمتوزیون، چین تعداد ماهوارههای قطبی خود را بهطرز چشمگیری افزایش داده است.
[با گرم شدن آرکتیک، ناوگان یخشکنهای گارد ساحلی ایالات متحده برای دوره رونق آماده میشود]
سیستم دفاعی مبتنی بر فضا با نام «قبه طلایی» که توسط رئیسجمهور دونالد ترامپ پیشنهاد شده، احتمالاً شامل ماهوارههایی خواهد شد که بر این منطقه متمرکز هستند؛ ایالات متحده هماکنون قراردادهای دفاعی سودآوری برای کار در شمال اختصاص میدهد. شرکت نورتروپ گرمان در سال ۲۰۲۴ اعلام کرد که باریهای آرکتیک برای نیروی فضایی ایالات متحده فعال خواهد شد و قراردادی به ارزش بیش از ۴.۱ میلیارد دلار برای ساخت دو ماهواره قطبی تا سال ۲۰۳۱ دارد. شرکت بوئینگ در ژوئیه یک قرارداد ۲.۸ میلیارد دلاری نیروی فضایی برای دو ماهواره و گزینهای برای دو ماهواره دیگر بهدست آورد؛ این بخش از برنامهای ۱۲ میلیارد دلاری است که فرماندهی سامانههای فضایی اعلام کرد شامل «قابلیت ارتقا یافته آرکتیک» خواهد بود.
دیوید مارش، بنیانگذار شرکت مشاورهای واشنگتن «فضای برای زمین» و کارشناس آرکتیک که پیشتر در مرکز بینالمللی اسکلارهای وودرو ویلسون فعالیت میکرد، میگوید: «مزیت یک مدار قطبی این است که از هر نقطهای در جهان عبور میکنید». او ادامه میدهد: «زمین تماماً زیر شما میچرخد هنگامی که در اطراف میچرخید».
اگر چین یا روسیه موشکهای بالستیک بینقارهای پرتاب کنند، «تمام این پرتابها از بالای قطب شمال عبور خواهند کرد»، پییر لبلانس، سرهنگ بازنشستهای که رهبری نیروهای مسلح کانادا در آرکتیک را بر عهده داشت، میگوید. «خیلی مهم است که تعداد زیادی حسگر داشته باشیم تا این منطقه را نظارت کنند و حسگرهایی که توانایی بارگذاری اطلاعات را داشته باشند».
مکان ایدهآلی برای مشاهدهٔ مدار، اسوالبارد، مجمع جزایر نروژی است که بزرگترین سکونتپذیر نزدیک به قطب شمال بهشمار میآید و از طریق کابل زیرآبی به سرزمین اصلی نروژ، عضو ناتو، متصل است. این جزایر محلی برای اسوالسات، بزرگترین ایستگاه زمینی ماهواره قطبی جهان، هستند.
با این حال، پیمانی که در سال ۱۹۲۰ به رسمیت شناختن حاکمیت اسلو مبنی بر ممنوعیت استفاده از اسوالبارد برای «اهداف جنگی» امضا شد، به این معناست که «دادهها برای استفاده نظامی قابل دانلود نیستند»، اوِلِ کوکویک، مدیر اسوالسات، میگوید.
آسیبپذیری کابلهای زیرآبی یک مشکل دیگر ایجاد میکند. ارتباط Space Norway بین اسوالبارد و سرزمین اصلی در سال ۲۰۲۲ با قطع برق مواجه شد و تخریبکنندگان مشکوک به هدف قرار دادن کابلهای داده زیرآبی در دریای بالتیک پرداختهاند.
این معایب باعث شدهاند تا تقاضا برای گزینههای جایگزین افزایش یابد. فردریک شدر، مدیر توسعه تجاری شرکت Arctic Space Technologies AB که یک تأسیس در شهر سوئد پیتئو دارد و اولین آنتن خود را در سال ۲۰۲۲ نصب کرد، میگوید: «وجود در یک جزیرهٔ دوردست خطراتی دارد، بهویژه اگر زیردریاییها و کشتیها فعال باشند». این استارت‑آپ در حال حاضر ۳۵ آنتن در اینجا دارد و برنامه دارد تا سال آینده به ۴۰ عدد برسد و به مشتریان دولتی و شرکتهایی مانند ویاسات و یوتلسات خدمات ارائه دهد.
یوتلسات، که شبکهای را مدیریت میکند که با استارلینک الون ماسک رقابت میکند، سال گذشته یک ایستگاه زمینی در یلو نایف، پایتخت سرزمینهای شمالیغربی کانادا، با مشارکت شرکت Swedish Space Corp. و شریک محلی نورتوستِل راهاندازی کرد.
یکی دیگر از مراکز فعالیت کانادایی، اینوویك است که جمعیت حدود ۳۳۰۰ نفر دارد. این شهر سرزمینهای شمالیغربی دارای ایستگاههای زمینی است که یکی توسط کانادا و دیگری توسط خدمات ماهوارهای کُنگسبرگ نروژ مالکیت میشود. کاربران شامل دولتهای فرانسه، آلمان و سوئد هستند. امسال، تسهیلات ایستگاه ماهوارهای اینوویك پنج آنتن دیگر اضافه کرد؛ برآورد شهردار پیتر کلارکسون آن را به مجموع ۱۳ عدد رسانده است. او گفت: «کانادا در حال نصب آنتن دیگری است چون آنتن فعلیاش پر شده است». «و سپس سوئدیها یک آنتن دیگر نصب کردند. همان وضعیت: آنها مشتریان بیشتری جذب میکنند».
C‑Core، که اپراتور یک ایستگاه زمینی دیگر در اینوویك است، در اکتبر برنامههای گسترش خود را اعلام کرد؛ در حالی که دولت نخستوزیر مارک کارنی سعی در کاهش وابستگی به ایالات متحده دارد. C‑Core که دفتر مرکزیاش در سنت جانز، نیوفاندلند و لبردور است، میگوید «مأموریتهای کانادایی را برای کاناداییها ارائه میدهد»، به گفتهٔ دزموند پاور، معاون برای حسگرهای از راه دور.
در همین حال، یک ارائهدهندهٔ خدمات اینترنتی کوچک مستقر در اینوویك به نام New North Networks که توسط کارآفرین محلی تام زوبکو اداره میشود، زمینی در شهر برای مکان دیگری از ایستگاه زمینی خریداری کرده است. او میگوید: «ماهوارههای چین تقریباً هر ساعت یکبار از بالای ما عبور میکنند». «و ماهوارههای روسیه نیز همین کار را انجام میدهند».
در شرقتر، فعالیتهای مداری بیشتر اهمیت پایوفیک، پایگاه نیروی فضایی ایالات متحده در گرینلند که برای نظارت بر ماهوارهها استفاده میشود، را افزایش داده است. معاون جِیدی ونِس در ماه مارس به این پایگاه سر زد و اظهار کرد که دانمارک «در زیرساختهای امنیتی» این جزیره سرمایهگذاری کافی نکرده است؛ وضعیتی که ترامپ اعلام کرده ایالات متحده باید آن را بهدست آورد.
مانند اسوالبارد، گرینلند نیز به کابلهای زیرآبی وابسته است که در مقابل حملات آسیبپذیرند — و این جزیره در اختیار ایالات متحده نیست. الیزابت بوکینهم، پژوهشگر ارشد مؤسسه سیاستگذاری استراتژیک استرالیا در کانبرا، میگوید: «میخواهید ردپای قوی و مدرنسازی شدهای بر سرزمین آرکتیک آمریکایی داشته باشید». او به رشد زیرساختها در دوره ریاستجمهوری جو بایدن اشاره کرد.
یکی از مکانهای ایالات متحده ایستگاه نیروی فضایی کلیر است که حدود ۸۰ مایل به جنوب‑غرب فیر بنکس قرار دارد. در ژوئن، نیروی فضایی با آژانس دفاع موشکی ایالات متحده و فرماندهی شمالی ایالات متحده همکاری کرد تا سیستمی را از کلیر برای ردیابی موشکهای بالستیک بینقارهای آزمون کند.
با انتظار داشتن مشتریان بیشتر، RBC Signals قصد گسترش در دهدورس را دارد؛ کریستوفر ریچینز، بنیانگاه، میگوید این مکان همچنین محل حضور یک تسهیلات آمازون است که بخشی از شبکه ایستگاههای زمینی AWS میباشد. سخنگوی آمازون از ارائهٔ نظری دربارهٔ مکان این تسهیلگاه در آلاسکا خودداری کرد.
بر اساس گفتهٔ مدیرعامل رون فِیث، مشتریان RBC Signals شامل آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی و آژانس توسعه فضایی میشوند. در دهدورس، این شرکت با یک آنتن آغاز کرد که اکنون بر بام تنها هتل منطقه نصب شده است، و جدیدترین آن یک آنتن ۳٫۹ متری است که سال گذشته بهکارگیری شد.
در شمال دور، او میگوید «میتوانید ماهوارهای را بیش از ۱۴ بار در روز ببینید»، در حالی که در عرضجبهمتوسط تنها قادر به مشاهدهٔ همان ماهواره حدود چهار بار در روز هستید.
ساختوساز نیز چالشهای خود را دارد. برای جلوگیری از نفوذ برف و باد، آنتنهای بهشکل بادبان در گنبدهایی قرار داده میشوند که بر روی سازههای گرمشده نصب شدهاند. این سازهها شبیه به بادکنکهای هوای گرم هستند که با پایههای فولادی عمیق ۴۵ فوت حفاریشده به زمین متصل میشوند تا در صورت آب شدن یخهای دائمی، پایداری خود را حفظ کنند.
در طول ساختوساز در سال ۲۰۱۸، صبحگاهی کارکنان متوجه حضور یک خرس قهوهای بزرگ شدند که از سازهٔ نیمهتمام بیرون آمد. از آن زمان شرکت دربی قفلی نصب کرده است (قفلدار) و همچنین حصار زنجیرهای و سیم باریک برای جلوگیری از نفوذ افراد غیرمجاز ایجاد کرده است.
یکی از عوامل میتواند که اهمیت ایستگاههای آرکتیک را کاهش دهد، ظهور لینکهای بینماهوارهای برای انتقال دادهها در فضا پیش از ارسال به فرستندهٔ زمینی است. دزموند پاور از C‑Core میگوید: «به طور ناگهانی، شاید نیازی به داشتن ایستگاههای زمینی جغرافیای دوردست نباشد، بهشرط اینکه تعداد کافی ماهواره برای انتقال دادهها بهیکدیگر داشته باشید».
حتی با این پیشرفتها، اپراتورهای ماهوارهای بهنظر میرسد نقاط نظارتی در شمال بالا را حفظ کنند، به گفتهٔ مارش، مشاوری که شرکت Space for Earth را پایهگذاری کرده است. او میگوید: «حتی با این فناوریهای پیشرفته و ارتباطات لیزری بینماهوارهای فوقالعاده قدرتمند، همچنان بهدلیل محدودیت پهنای باند محدود هستید». او افزود: «بههر حال، داشتن یک آنتن بزرگ و قدیمی همراه با یک کابل فیبرنوری مناسب و عدم نگرانی دربارهٔ حجم دادههای مورد استفاده، همچنان بهترین گزینه است».
____
با همکاری آلن کروفورد، اوت امتلاس و جید خاتیب.