جولیا موستو
۲ دقیقهٔ مطالعه
کاوشگر مریخ پرسیورنس ناسا یک کشف عجیب دیگر بهدست آورد.
در حین بررسی ناحیهٔ ورنودن در دهانهکوه جِزِرو – دهانهکوهی که رُوور در فوریهٔ ۲۰۲۱ برای اولینبار بر سطح سیارهٔ سرخ فرود آمد – این رُوور سنگی با شکل غیرعادی یافت که بهنظر نمیرسید در سطح مریخ وجود داشته باشد.
منبع این سنگ برای همه نامشخص است، اما این «سنگ شکلدار غیرعادی» – که احتمالاً یک شهابسنگ است – حاوی عناصری است که معمولاً به شهابسنگهای آهن‑نیکل شکلگرفته در هستهٔ سیارکهای بزرگ تعلق دارند؛ این نکته توسط آزمایشگاه پیشبرد جت ناسا در یک پست وبلاگی بیان شد.
آلیاژ نیکل‑آهن همچنین جز اصلی هستهٔ زمین است.
این سنگ که قطر حدود ۳۱ اینچ دارد، با نام «فیپساکسلا» نامگذاری شد و به دلیل ظاهر برجستهاش بهعنوان هدفی برای رُوور شناخته شد.
در واقع این سنگ در میان سنگهای خرد شده و در سطوح پایینتر ناحیه، به چشم میخورد.
رُوور توانست ترکیب این سنگ را با استفاده از ابزار سوپرکام که با دوربین، لیزر و طیفسنجهایی که خواص نور را میسنجند، بررسی کند.
سوپرکام و «پِرسی» – رُوور – نیز بهدنبال مواد شیمیایی هستند که میتوانند با حیات گذشته در مریخ مرتبط باشند.
اوایل سال جاری، مدیر موقت ناسا، شین دافی، و دانشمندان بیان کردند که تا کنون واضحترین نشانههای حیات در مریخ را در دهانهکوه جِزِرو کشف کردهاند.
نمونهای که پرسیورنس از بستر خشک وستانی باستانی جمعآوری کرده، حاوی نشانههای زیستی محتمل است.
دکتر مایکل تایس، زمینشناس دانشگاه تگزاس ایند مِرن، در سپتامبر گفت: «بهازای آگاهی کنونیمان، بخشی از شیمیگریزیهایی که این سنگها را شکل دادهاند، یا به دماهای بالا یا به حیات نیاز داشتهاند، و در اینجا شواهدی از دماهای بالا مشاهده نمیکنیم.»
در مأموریتهای خود، کاوشگرهای مریخ پیشین، از جمله Curiosity، Opportunity و Spirit، شهابسنگهای آهن‑نیکل را یافتهاند؛ از جمله شهابسنگ «لبنان» که در سال ۲۰۱۴ کشف شد و شهابسنگ «کاکائو» که در سال ۲۰۲۳ شناسایی شد.
این شهابسنگها در دهانهکوه گیل یافت شدند؛ دهانهکوهی که در حدود ۲۳۰۰ مایل (تقریباً ۳۷۰۰ کیلومتر) از خط استوا بر روی سیارهٔ سرخ فاصله دارد.