«همه چیزهایی که دربارهٔ مگاپیکسل می‌دانید اشتباه است» می‌گوید عکاس تجاری حرفه‌ای

این عکاس حرفه‌ای دلیل استفاده‌اش از دوربین ۱۰۰ مگاپیکسل را توضیح می‌دهد، اما احتمالاً شما نیازی به نزدیک شدن به چنین دوربینی ندارید.

در صورتی که از طریق لینک‌های موجود در سایت ما خرید کنید، ممکن است کمیسیون وابسته‌ای برای ما به‌دست آید. این‌گونه کار می‌کند.

دوربین Fujifilm GFX 100 II
دوربین Fujifilm GFX 100 II یکی از برترین دوربین‌های مگاپیکسل در بازار است (اعتبار تصویر: Fujifilm)

اغلب گفته می‌شود که مسابقه مگاپیکسل به‌پایان رسیده است. در واقع دوربین‌های بدون آینه هم‌اکنون دارای ۲۰ مگاپیکسل یا بیشتر هستند و تعداد آنها که از ۴۰ مگاپیکسل می‌گذرند، روزبه‌روز در حال افزایش است. با این وجود، بسیاری از عکاسان وقتی نسخهٔ جدید دوربین مورد علاقه‌شان بدون افزایش مگاپیکسل عرضه می‌شود، ناامید می‌شوند.

اگر این توصیف به‌نظر شما می‌رسد، شاید بخواهید ویدئوی یوتیوب زیر را که توسط عکاس حرفه‌ای محصول، اسکات چوچینو (Tin House Studio) تهیه شده و عنوانش «همه چیزهایی که درباره مگاپیکسل می‌دانید اشتباه است»، تماشا کنید.

همه چیزهایی که درباره مگاپیکسل می‌دانید اشتباه است – یوتیوب

همه چیزهایی که درباره مگاپیکسل می‌دانید اشتباه است - یوتیوب

اسکات، که مستقر در بریتانیای کبیر است، برای چندین برند غذایی اصلی کمپین‌هایی ارائه داده و در استودیویی کاملاً تجهیز‌شده کار می‌کند. او در این ویدئو از دوربین Fujifilm GFX با حسگر متوسط ۱۰۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کند.

نکتهٔ اول او این است که مطمئن شوید از لنزی استفاده نمی‌کنید که وضوح کمتری نسبت به حسگر شما داشته باشد؛ اگر این‌گونه باشد، کیفیت تصاویر شما کاهش می‌یابد. اما دربارهٔ تعداد مگاپیکسل، او یک افشاگری شگفت‌انگیز ارائه می‌دهد: «تبلیغ متوسط شما برای یک کمپین جهانی به بین یک تا چهار مگاپیکسل نیاز دارد».

این به این معنا نیست که همه باید دوربین‌های خود را رها کنند و به‌دنبال محصولی که ۲۰ سال پیش عرضه شده بروند. اما این نکته نشان می‌دهد که بازار در زمینهٔ مگاپیکسل‌ها چقدر به‌خوبی نیازها را پوشش می‌دهد.

این سؤال را برمی‌انگیزد: چرا اسکات از دوربین ۱۰۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کند؟ پاسخ‌های او برای من واقعاً جالب بودند.

در درجه‌اول، به دلیل برش‌های زیاد، او به فضای سرپوشی (headroom) فراوانی نیاز دارد. با وجود سرپایهٔ بزرگی که مجهز به اسلایدرها، ابزارهای جابجایی دقیق و بِلِن‌است، گاهی نمی‌تواند عمق میدان لازم را بدون اینکه دوربین را فیزیکی دورتر از سوژه ببرد و سپس به‌صورت دیجیتال تصویر را برش بگیرد، به‌دست آورد.

اسکات همچنین ترجیح می‌دهد تا جایی که ممکن است از تکنیک پشته‌سازی فوکوس (focus stacking) پرهیز کند، زیرا این روش زمان‌بر است و احتمال بروز خطا دارد. من نیز می‌توانم این را تأیید کنم!

و طبیعتاً، در این روزهای مدرن، برندها یک تصویر را سفارش می‌دهند و می‌خواهند آن را در انواع نسبت‌های تصویری ارائه کنند – که به معنای برش‌های بیشتر است. اما این هنوز کاملاً توضیح نمی‌دهد که چرا اسکات به یک حسگر ۱۰۰ مگاپیکسلی عظیم نیاز دارد.

دلیل دوم بزرگ این است که تصاویر پس از ویرایش شروع به از دست دادن کیفیت (نه وضوح) می‌کنند. به‌نظرس او: «داشتن وضوح بیشتر به این معناست که می‌توانید آن را کوچک کنید و کیفیت را حفظ کنید». این عکاس همچنین توضیح می‌دهد چرا از لنز ۹۰ میلیمتری استفاده می‌کند و چرا حجم فایل مهم است؛ ولی برای کشف این موارد، توصیه می‌کنم ویدئوی کامل را تماشا کنید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا