جולیا موستو
رهپذیر مریخ پرسیورنس ناسا کشف عجیبی دیگر بهدست آورد.
در حین بررسی ناحیهٔ وِرنودن در دهانهٔ جزرو – دهانهای که در آن رهپذیر برای اولین بار در فوریهٔ ۲۰۲۱ بر روی سیارهٔ سرخ فرود آمد – سنگی به شکل غیرعادی یافت شد که بهنظر نمیرسد در سطح مریخ طبیعی باشد.
منشاء این سنگ برای همه حاکی از حدس است، اما «سنگ شکلناپذیر» – که احتمالاً شهابسنگ است – حاوی عناصری است که معمولاً به شهابسنگهای آهن‑نیکل شکلگرفته در هستهٔ سیارکهای بزرگ مرتبط است؛ این موضوع توسط آزمایشگاه پیشرانهدرجت ناسا در یک پست وبلاگی بیان شد.
آلیاژ نیکل‑آهن نیز جزء اصلی هستهٔ زمین محسوب میشود.
این سنگ که قطر آن حدود ۳۱ اینچ است، با نام «فیپساکسلا» نامگذاری شد و به دلیل ظاهر برجستهاش بهعنوان هدفی برای رهپذیر شناسایی گردید.
بهطور واضح این سنگ در میان سنگهای پراکنده و پایینتر ارتفاع در این ناحیه متمایز بود.
رهپذیر توانست ترکیب شیمیایی این سنگ را با بهرهگیری از ابزار SuperCam تجزیه و تحلیل کند؛ این ابزار با استفاده از دوربین، لیزر و طیفسنجهایی که خصوصیات نور را اندازه میگیرند، سنگها و خاکها را بررسی میکند.
SuperCam و «پِرسی» – یعنی رهپذیر – همچنین بهدنبال مواد شیمیایی هستند که ممکن است به حیات گذشتهٔ مریخ مرتبط باشد.
اوایل امسال، مدیر موقت ناسا، شون دافی، و دانشمندان اعلام کردند که واضحترین شواهد حیات بر سطح مریخ تا به امروز را در درهٔ جزرو شناسایی کردهاند.
نمونهای که پرسیورنس از یک بستر خشک باستانی جمعآوری کرد، شامل نشانههای احتمالی زیستی است.
دکتر مایکل تیس، زمینشناس دانشگاه تکزاس ایند ام، در سپتامبر اظهار داشت: «بهنظر میرسد برخی از شیمیایی که این سنگها را شکل دادهاند، یا به دماهای بالا یا به حیات نیاز داشتهاند، اما در اینجا نشانهای از دماهای بالا مشاهده نمیکنیم.»
در حین مأموریتهای خود، رهپذیرهای پیشین مریخ از جمله Curiosity، Opportunity و Spirit نیز شهابسنگهای آهن‑نیکل یافتند؛ از جمله شهابسنگ «لبنان» کشفشده در سال ۲۰۱۴ و شهابسنگ «کاکائو» که در سال ۲۰۲۳ شناسایی شد.
این شهابسنگها در درهٔ گیل کشف شدند، که حدود ۲۳۰۰ مایل (۳۷۰۰ کیلومتر) از خط استوا در مریخ قرار دارد.
اما اگر این سنگ بهعنوان یک شهابسنگ تشخیص داده شود، پرسیورنس میتواند سرانجام به فهرست رهپذیرهای مریخ که قطعات بازدیدکنندگان سنگی مریخ را بررسی کردهاند، بپیوندد، ناسا اعلام کرد.