چرا پس از غیرفعال‌کردن نیمی از ویژگی‌های هوش مصنوعی، Pixel من هوشمندتر به‌نظر می‌رسد

اعتبار: لوکاس گوویئا / سانوژ بهاتیا / Android Police

من یک علاقه‌مند به فناوری‌ام؛ آدمی که پیش‌سفارش جدیدترین محصولات را می‌دهد و به دنبال جادوی فناوری است. وقتی گوشی Google Pixel را خریداری کردم، به چشم‌انداز بزرگ گوگل دربارهٔ آینده‌ای که هوش مصنوعی در رأس آن قرار دارد، ایمان آوردم.

دنبال گوشی‌ای بودم که شبیه یک دستیار باشد، گوشی‌ای که نقاط مختلف زندگی‌ام را به هم متصل کند. اما پس از چند ماه، آن جادو بیشتر شبیه شلوغی شد.

و من تنها نبودم. خستگی از هوش مصنوعی به‌تدریج در حال گسترش است؛ مردم از تمام این هوش مصنوعی‌ها خسته شده‌اند.

مردم می‌گویند ترفندهای جدید هوش مصنوعی بیشتر شبیه بازاریابی است تا پیشرفت، و از همه بدتر، این ویژگی‌ها اصول پایه‌ای مثل عمر باتری را نابود می‌کنند.

به همین دلیل یک آزمایش انجام دادم و به‌صورت سیستماتیک تمام ویژگی‌های هوش مصنوعی مفیدی که نمی‌دانستند چه زمانی باید خاتمه یابند را غیرفعال کردم.

حذف اطلاعات غیرضروری هوش مصنوعی

این بخش شامل تمام اطلاعاتی است که تلفن‌ام به‌صورت ناخواسته به من فشار می‌داد. اولین چیزی که غیرفعال کردم، ویجت «در یک نگاه» بود. این بلوک ثابت در بالای صفحهٔ اصلی Pixel قرار دارد.

بدون تعویض پوستهٔ اندروید نمی‌توانید آن را به‌طور کامل حذف کنید، اما می‌توانید با خاموش کردن همه تنظیمات، آن را ساکت کنید. هیچ یادآوری تقویم، هیچ به‌روزرسانی ترافیک و هیچ‌چیز دیگری باقی نمی‌ماند.

سپس تمام پیشنهادهای لانچر و جستجو را حذف کردم. نیازی ندارم گوشی‌ام حدس بزند چه برنامه‌ای می‌خواهم و قطعاً نیازی به دیدن جستجوهای مد روز ندارم.

در نهایت، قابلیت Magic Cue را غیرفعال کردم. این ویژگی هوش مصنوعی جدید است که هنگام تماس با یک شرکت هواپیمایی، اطلاعات پرواز شما را بر روی صفحهٔ تماس نمایش می‌دهد.

در چند بار که کار کرد، حس آینده را داد. مشکل این بود که به‌اندازه کافی رخ نمی‌داد تا مفید باشد. در اکثر مواقع، تخمینش اشتباه بود یا اصلاً ظاهر نمی‌شد.

این ایده‌ای زیرکانه با پتانسیل واقعی است و اگر قابل‌اعتمادتر می‌شد، آن‌را نگه می‌داشتم. امیدوارم گوگل در نسخهٔ بعدی آن را اصلاح کند.

غیرفعال کردن ویژگی‌های هوش مصنوعی که سعی می‌کردند به‌جای من فکر کنند و بنویسند

اعتبار: لوکاس گوویئا / Android Police

این‌ها همان نوع ویژگی‌های هوش مصنوعی بودند که یک پاسخ ساده را به یک لحظه توقف و فکر کردن تبدیل می‌کردند. من این مسئله را با پاسخ‌های هوشمند در برنامه‌های پیام و جیمیل متوجه شدم.

بالون‌های کوچک «اوکی!»، «به‌نظر خوب می‌رسد!» در ابتدا مفید به‌نظر می‌رسیدند، اما سرانجام باعث هدر رفتن زمان شدند.

من مکث می‌کردم، پیشنهاد را می‌خواندم، متوجه می‌شدم که کاملاً من نیست، و سپس همان پاسخی که قبلاً در ذهن داشتم را تایپ می‌کردم.

سپس به نوار پیشنهادی Gboard رجوع کردم. این مکث نصف ثانیه‌ای که هنگام باز کردن کیبورد رخ می‌دهد؟

معمولاً این زمان، تلفن است که مغز هوش مصنوعی خود را برای پیش‌بینی کلمهٔ بعدی شما می‌پرسد و پیش‌بینی‌ها اغلب عجیب هستند. من یک کیبورد ساده اما سریع می‌خواستم.

غیرفعال کردن هوش مصنوعی با ترفندهای جالب

این ویژگی‌ها در نمایش‌های کلیدی جذاب به نظر می‌رسند، اما در واقعیت صرفاً مصرف‌کنندهٔ منابع هستند.

اولین مورد Now Playing است. نیازی ندارم همیشه بدانم چه موسیقی یا صدایی در اطرافم پخش می‌شود.

اگر آهنگی را تشخیص دهم، عالی است؛ اگر نه، احتمالاً به این معنی است که سبک موسیقی آن با سلیقه‌ام هم‌خوانی ندارد. و در موارد نادری که واقعاً می‌خواهم بدانم، می‌توانم همانند بقیه از Shazam استفاده کنم.

نمی‌خواهم میکروفونی داشته باشم که همیشه گوش می‌دهد. حتی صفحات راهنمای گوگل نیز پیشنهاد می‌کنند برای صرفه‌جویی در باتری آن را غیرفعال کنید و بسیاری از کاربران نیز با این نظر هم‌نظرند و آن را یک مصرف‌کنندهٔ انرژی می‌دانند.

داشتن فهرست آهنگ‌های کافه‌سرا ارزش اضطراب مداوم باتری را نداشت.

هم‌چنین افکت‌های زنده برای پس‌زمینه را کنار گذاشتم. آن‌ها شگفت‌انگیز به‌نظر می‌رسند، اما هر پس‌زمینهٔ زنده یا متحرکی به‌طور ذاتی بیشتر از CPU و GPU می‌خواهد. یک عکس ثابت کارایی بیشتری دارد.

یکی دیگر که در نهایت حذف کردم، Camera Coach بود. این ویژگی هنگام فریم‌گیری عکس، نکات کوچکی را نمایش می‌دهد.

من هدف آن را درک می‌کنم، اما پس از سال‌ها عکاسی، نیازی ندارم هر بار که دوربین را باز می‌کنم یک آموزش دریافت کنم. به‌جای احساس کمک، این ویژگی زمان عکاسی را مختل می‌کرد.

کاهش بار ذهنی گوشی باعث شد سریع‌تر کار کند

اولاً، حس تازگی برگشت. می‌دانید حس داشتن یک گوشی کاملاً نو، تازه از جعبه چیست؟ دقیقاً همان احساسی بود که داشتم.

رابط کاربری پویاتر شد. با حذف واسط هوش مصنوعی، رابطی مستقیم و واکنش‌پذیر به دست آمد.

سپس سراغ باتری رفت. گوشی‌ای که قبل از ساعت ۹ شب خاموش می‌شود، حتی اگر چقدر هم ویژگی‌های هوشمند داشته باشد، در بازار کم‌هوش‌ترین دستگاه است.

پس از غیرفعال کردن افزونه‌های غیرضروری، باتری‌ام به‌راحتی تمام روز — گاهی حتی بیشتر — دوام آورد و من نمی‌توانستم خوشحال‌تر از این باشم.

پاداش‌های عملکردی خوشایند بودند، اما پاداش واقعی، ذهنی بود. ذهنم بازگشت. گوشی‌ام به‌طور ساکن و آرام شد.

دیگر لرزش‌های ناگهانی یا کارت‌های فوری که برای جلب توجه می‌آمدند وجود نداشتند. سرانجام می‌توانستم گوشی‌ام را به دلخواه خود استفاده کنم و این حس کنترل، ارزش بیشتری نسبت به هر ویژگی هوش مصنوعی داشت.

یک گوشی سریع و قابل‌اعتماد تمام نبوغی است که من نیاز دارم

تعریف من از گوشی هوشمند، دستگاهی است که سریع، قابل‌اعتماد باشد و تمام روز دوام آورد. اکنون گوشی‌ام هوشمندتر به‌نظر می‌رسد چرا که سریع است، قابل‌اعتماد است و به تمرکز من احترام می‌گذارد.

هوشمندتر به‌نظر می‌رسد چون هم‌اکنون تنها من هستم که فکر می‌کنم. با غیرفعال کردن نیمی از ویژگی‌های هوش مصنوعی Pixel، سرانجام گوشی هوشمند مورد نظرم را به‌دست آوردم.