آمازون وب سرویس در روز سهشنبه اعلام کرد که سه عامل هوش مصنوعی جدید تحت عنوان «عاملهای پیشگام» معرفی کرده است؛ از این میان، یکی از این عوامل بهگونهای طراحی شده است که نحوهٔ کاری که شما ترجیح میدهید را یاد بگیرد و سپس بهصورت خودکار برای روزهای متوالی عمل کند.
هر یک از این عوامل وظایف متفاوتی را بر عهده دارند؛ از نوشتن کد، فرآیندهای امنیتی نظیر بازبینی کد، تا خودکارسازی وظایف DevOps برای جلوگیری از بروز حوادث هنگام انتشار نسخهٔ جدید. نسخههای پیشنمایش این عوامل هماکنون در دسترس هستند.
بهنظر میرسد بزرگترین و جالبترین ادعای AWS این باشد که عامل پیشگام به نام «کیرو (عامل خودمختار)» میتواند بهطور خودگردان برای روزهای متوالی کار کند.
کیرو یک عامل برنامهنویسی نرمافزار است که بر پایه ابزار هوش مصنوعی برنامهنویسی موجود AWS به نام کیرو ساخته شده؛ این ابزار در ماه ژوئیه معرفی شد. اگرچه این ابزار میتوانست برای کدنویسی نمونهسازی (در واقع فقط برای آزمایش) استفاده شود، هدف آن تولید کدهای عملیاتی یا نرمافزاری بود که بهصورت زنده منتشر میشود. برای نوشتن کدهای قابل اطمینان، هوش مصنوعی باید مطابق با مشخصات برنامهنویسی شرکت عمل کند. کیرو این کار را با استفاده از مفهومی به نام «توسعه مبتنی بر مشخصات» انجام میدهد.
در حین نوشتن کد، کیرو تحت راهنمایی، تأیید یا اصلاح فرضیات توسط انسان عمل میکند و این فرآیند منجر به تدوین مشخصات میشود. عامل خودمختار کیرو با اسکن کدهای موجود و سایر روشهای آموزشی، نحوهٔ کار تیم در ابزارهای مختلف را زیر نظر میگیرد. سپس، به گفتهٔ AWS، میتواند بهصورت مستقل عمل کند.
«بهسادگی یک کار پیچیده از فهرست کارهای معلق را بهآن اختصاص میدهید و این عامل بهصورت خودگردان راهحل انجام آن را پیدا میکند»، مَت گارمان، مدیرعامل AWS، هنگام معرفی محصول جدید در سخنرانی کلیدیاش در AWS re:Invent روز سهشنبه وعده داد.
«در واقع این عامل نحوهٔ کاری که شما ترجیح میدهید را میآموزد و به مرور زمان درک خود را از کدهای شما، محصولاتتان و استانداردهای تیمتان عمیقتر میکند»، او گفت.
آمازون میگوید کیرو «زمینهٔ پیوسته در طول جلسات» را حفظ میکند. به عبارت دیگر، این عامل حافظهای کامل نمیشود و کارهایی که باید انجام دهد را فراموش نمیکند. بنابراین میتوان وظایف را به آن واگذار کرد تا بهصورت خودکار برای ساعتها یا روزها کار کند؛ آمازون وعده میدهد که این کار با کمترین مداخلهٔ انسانی انجام میشود.
گارمان نمونهای از کاری را توصیف کرد که شامل بهروزرسانی بخشی حیاتی از کد است که در ۱۵ بخش از نرمافزارهای شرکتی به کار میرود. بهجای اختصاص و تأیید هر بهروزرسانی بهصورت جداگانه، میتوان کیرو را تنها با یک فرمان برای بهروزرسانی همهٔ این ۱۵ بخش واگذار کرد.
برای تکمیل خودکارسازی وظایف برنامهنویسی، ارائهدهندهٔ ابری «عامل امنیتی AWS» را توسعه داد؛ این عامل بهصورت مستقل مشکلات امنیتی را هنگام نوشتن کد شناسایی میکند، پس از آن کد را آزمون مینماید و سپس اصلاحات پیشنهادی ارائه میدهد. عامل DevOps نیز این سهگانه را تکمیل میکند و بهصورت خودکار کد جدید را برای مشکلات عملکردی یا سازگاری با سایر نرمافزارها، سختافزارها یا تنظیمات ابری ارزیابی مینماید.
شایان ذکر است که عوامل آمازون اولینها نیستند که قابلیت کار در بازههای زمانی طولانی را ادعا میکنند. برای مثال، OpenAI ماه گذشته اعلام کرد که مدل برنامهنویسی عاملمحور آن به نام GPT‑5.1‑Codex‑Max نیز برای اجراهای طولانی تا ۲۴ ساعت طراحی شده است.
همچنین واضح نیست که بزرگترین مانع پذیرش این عوامل، محدودیت حجم زمینه (یعنی توانایی کار مستمر بدون توقف) باشد. مدلهای زبانی بزرگ هنوز با توهمات و مشکلات دقت مواجهاند که توسعهدهندگان را به «نظارتگر» تبدیل میکند، به گفتهٔ آنان. بنابراین، توسعهدهندگان معمولاً تمایل دارند کارهای کوتاهمدت را محول کنند و بهسرعت نتایج را تأیید کنند تا به ادامه کار بپردازند.
با این حال، پیش از آنکه عوامل بهمانند همکاران واقعی عمل کنند، باید بازهٔ زمینه (context window) بزرگتر شود. فناوری آمازون گامی بزرگ دیگر در این مسیر است.