شاید بهتر باشد دوباره به گوشی OnePlus برگردم.
من فهرست طولانی از ویژگیهای نرمافزاری دارم که میخواهم در گوشیهای پیکسل ببینم، از جمله بهبود حرکات لمسی — همانند آنچه در گوشیهای OnePlus موجود است — انتخاب هوشمند برنامهها بر مبنای اتصال بلوتوث و موارد دیگر.
اما نرمافزار تنها نیمی از ماجراست. در حالی که پیکسلها ارزش زیادی در زمینهٔ عکاسی محاسباتی و هوش مصنوعی ارائه میدهند، هنوز در برخی حوزههای سختافزاری نسبت به رقبا عقب ماندهاند. اینها ارتقاهایی هستند که میخواهم در گوشیهای آیندهٔ پیکسل ببینم تا جذابیت کلی آنها را افزایش دهند.
کدام ویژگی را بیشتر دوست دارید در گوشیهای پیکسل ببینید؟
۲۷۰ رای
۱. دکمهٔ قابل تنظیم اضافی
من همیشه اسلایدر هشدار OnePlus واقع در کناره را دوست داشتم، چون راهی فیزیکی و فوری برای تعویض حالتهای صدا فراهم میکرد. شرکت این اسلایدر را برای راهحلی بهتر در OnePlus 15 جایگزین کرد که اکنون یک دکمهٔ قابل تنظیم در کناره دارد — این ویژگی را در گوشیهای دیگر سازندگان هم میتوان دید. بسیار خوشحال میشوم اگر این قابلیت در گوشیهای آیندهٔ پیکسل پیاده شود، البته با یک تغییر جالب.
دکمهٔ اضافی به معنای میانبرهای سفارشی بیشتر است و من کاملاً موافقم. قبلاً قدر این را میدانم که میتوانم با فشار و نگهداشتن دکمهٔ روشن/خاموش، Gemini را در Pixel 9a فعال کنم و با دو بار فشار، دوربین را باز کنم. این کار را تقریباً روزانه انجام میدهم، اما بهدنبال امکانات بیشتری هستم.
دوست دارم دکمهای کاملاً قابل تنظیم داشته باشم که با فشار تکبار، دوبار و حتی سهبار قابل استفاده باشد تا حداکثر کارایی را داشته باشد.
از نظر من، میخواهم تنظیم کنم که یک فشار تکبار Google Wallet را باز کند، چون برای پرداخت در فروشگاهها بهخوبی از آن استفاده میکنم. این روش بسیار سریعتر از قفلگشایی، پیدا کردن برنامه و باز کردن آن است، بهویژه وقتی پشت سرم صفی در صندوق هست. دو فشار میتواند گوشی را در حالت بیصدا قرار دهد و سه فشار چراغقوه را روشن کند — امکانی که من اغلب استفاده میکنم.
به نظرم این ویژگی برای بسیاری از هواداران پیکسل خوشایند خواهد بود، به شرط اینکه سفارشیسازی محدود به برنامهها یا وظایف خاص نشود و برای هر سه نوع فشار انعطافپذیری فراهم شود.
۲. شارژ سریعتر
قبلاً کاربر OnePlus بودم و اگرچه بهطور عمده گوشیهای پیکسل را ترجیح میدهم، اما سرعتهای شارژی که دستگاه پیشینم ارائه میداد را بسیار دلم میخواست. گوشیهای جدید پیکسل در این زمینه نسبت به OnePlus و برخی رقبای دیگر — عمدتاً تولیدات چینی — خیلی عقب ماندهاند و زمان آن رسیده که جبران شوند.
بیایید Pixel 10 Pro XL را با جدیدترین OnePlus مقایسه کنیم تا تفاوت را بسنجیم.
Pixel 10 Pro XL حداکثر 45 W شارژ سیمی را پشتیبانی میکند که باتری را از صفر تا صد در حدود یک ساعت و پانزده دقیقه پر میکند. در مقابل، OnePlus 15 در اکثر مناطق خارج از ایالات متحده با 120 W شارژ میشود و میتواند تنها در ۴۵ دقیقه بهطور کامل شارژ شود. این تفاوت بسیار چشمگیر است.
در مورد شارژ بیسیم نیز وضعیت مشابه است: OnePlus 15 از شارژ بیسیم 50 W پشتیبانی میکند، در حالی که Pixel 10 Pro XL فقط تا 25 W محدود است.
سرعت بالای شارژ گوشی برای من اولویت دارد.اگرچه میدانم برخی معتقدند شارژ آهسته میتواند دوام باتری را در درازمدت افزایش دهد، اما من شخصاً در گوشی قبلی OnePlus خود، با وجود شارژ فوقسریع، مشکلی جدی بابت باتری تجربه نکردهام. راحتی استفاده از شارژ سریع برای اکثر کاربرانی که گوشی خود را برای هفت سال نگهداری نمیکنند، بیش از خطرات آن است؛ در حالی که گوگل وعدهٔ بهروزرسانی نرمافزاری هفت ساله برای پیکسلها میدهد.
۳. پرتابگر فروسرخ
مطمئن نیستم که بسیاری از افراد با من توافق داشته باشند، اما واقعاً دوست دارم در دستگاههای پیکسل یک پرتابگر فروسرخ ببینم.
دلیل اصلی صرفاً کارآیی است. اغلب کنترل از راهدور تلویزیونم را گم میکنم. استفاده از گوشی برای کنترل آن و سایر وسایل الکترونیکی برای من مناسبتر است، چرا که میتوانم تمام ریموتها را در دستگاهی کوچک و قابلحمل یکپارچه کنم. من هماکنون از گوشیام برای تماس، مرور وب، پیگیری تناسب اندام و حتی پرداخت هزینهٔ خریدها استفاده میکنم؛ پس چرا از آن به عنوان یک ریموت جهانی هم بهره نبرد؟
۴. لبه فعال
و دوباره به میانبرها باز میگردیم. لبه فعال یک ویژگی سختافزاری قدیمی پیکسل بود که آخرین بار در Pixel 4 دیده شد و با فشار به دو طرف گوشی، عملی خاص را انجام میداد. وقتی گوگل این قابلیت را حذف کرد، واقعاً ناامید شدم.
همانند دکمهٔ اضافی در کنار، لبه فعال دسترسی بدون اصطکاک به یک عملکرد اساسی را فراهم میکرد. هرچه روشهای بیشتری برای افزودن میانبرهای فیزیکی به گوشی وجود داشته باشد، بدون نیاز به روشن کردن صفحه، بهتر است، اگر نظر من را بخواهید.
گوشیهای پیکسل دارای ژست Quick Tap هستند که با ضربه زدن به پشت دستگاه، عملی را انجام میدهد. اگرچه این ویژگی در کاغذ عالی بهنظر میرسد، اما همیشه همانطور که ادعا میشود کار نمیکند؛ گاهی باید به طور محکم فشار دهم تا گوشی تشخیص دهد و این در مکانهای عمومی کمی نامناسب بهنظر میرسد. پس گوگل، لبه فعال را دوباره بازگردانید.
۵. باتریهای سیلیکون‑کربن
عمر باتری یکی از ارکان یک گوشی هوشمند عالی است و گوگل میتواند در این حوزه عملکرد بهتری داشته باشد. داشتن باتری بزرگتر یک نکته است، اما ارتقای اصلی که مدوام میخواهم، استفاده از باتریهای سیلیکون‑کربن است.
گوگل، همانند سامسونگ و اپل، هنوز از باتریهای لیتیوم‑یونی استاندارد استفاده میکند؛ در حالی که بسیاری از تولیدکنندگان چینی بهسرعت به تکنولوژی سیلیکون‑کربن روی آوردهاند. این سلولهای جدید میتوانند انرژی بیشتری را در همان حجم فضا ذخیره کنند؛ در نتیجه عمر باتری طولانیتر میشود بدون اینکه اندازهٔ باتری بزرگتر شود.
مشکل این است که گوگل احتمالا با احتیاط رفتار میکند. بهنظر میرسد شرکت ترجیح میدهد از فناوریهای ثابت و آزموده استفاده کند که بر ایمنی و طول عمر باتری متمرکز است؛ این با وعدهٔ پشتیبانی نرمافزاری هفتسالهٔ آنها همخوانی دارد. باتریهای سیلیکون‑کربن میتوانند پس از تعداد زیاد چرخههای شارژ، سریعتر از سلولهای لیتیوم‑یونی سنتی تخریب شوند؛ این برای افرادی که گوشیشان را سالها نگه میدارند، نگرانیزا است. پشتیبانی هفتساله نرمافزاری بیارزش است اگر باتری پس از چهار سال دیگر قابل استفاده نباشد و راحت بتوان آن را تعویض کرد.
با این حال، ایدهآل این است که گوگل ریسکهای محاسبهشدهای بکند. تصمیمات جسورانه، بهویژه آنکه عملکرد خالص باتری را بهبود میبخشند، میتوانند به جذب مشتریان بیشتر کمک کنند و فاصلهٔ بین آنها و رقبایشان را کم کنند.
اینها پنج ارتقاء سختافزاری هستند که مایلم در پیکسلهای آینده ببینم، اگرچه موارد دیگری نیز در ذهنم هست. داشتن چیپست حتی بهتر نیز عالی است؛ موردی که بسیاری از کاربران پیکسل بهدنبال آن هستند، هرچند باید صادقانه بگویم که بهطور کلی از عملکرد چیپست Tensor راضیام. همچنین، با در نظر گرفتن این فهرست کامل ارتقاها، شروع به فکر کردن به اینکه بازگشت به گوشی OnePlus شاید گزینهٔ بدی نباشد، کردهام.
چیز دیگری را از دست دادم؟ در نظرات بگویید.